Urodziłam się w Krynicy Zdroju, wychowałam na ziemiach Sądecczyzny i Pogórza Dynowskiego. W wieku 11 lat zostałam wywieziona przez rodziców na Śląsk, a pomimo to, zawsze jakaś siła ciągnęła mnie w góry. Mama często przywołuje historię, której sama nie pamiętam. Kiedy miałam 3 albo 4 lata, rodzice zabrali mnie na wycieczkę do Zakopanego. To była moja pierwsza styczność z wysokimi górami. Gdy odje-żdżaliśmy do domu, stałam na tylnych siedzeniach samochodu wpatrując się w tatrzańskie szczyty - machałam im na pożegnanie. Mama ocierała łzy płynące mi po policzkach, a ja powtarzałam cicho pod nosem: „Papa góry, jeszcze do Was wrócę”.

​

I WRACAM!

​

W górach jestem w każdej wolnej chwili. Tam czuję się najlepiej, ładuję baterie i nabieram oddechu od życia na równinach. Na dobre zwią-załam się z górami w 2013 roku. Niepozorny wakacyjny wyjazd w Pieniny odmienił moje życie. Zrozumiałam wówczas, że właśnie tak chcę je przeżyć - przemierzając szlaki i odkrywając coraz to nowsze, jeszcze nie poznane przeze mnie, cudownie piękne zakątki górskiej natury... Kolekcjonując tym samym ogrom niesamowitych wspomnień, bym kiedyś jako staruszka, mogła powiedzieć sobie, że nie zmarnowałam życia na rzeczy, które nie były istotne.

​

Fascynacja pięknem gór wzbudziła we mnie potrzebę, aby jakoś podzielić się swoimi przeżyciami z innymi. Coraz częściej sięgałam po aparat przyjaciela i właściwie w ten sposób odkryłam swoją drugą pasję, którą jest fotografia. W 2015 roku ukończyłam dwuletnie Studium Fotogra-ficzne w Katowicach. Od tamtego czasu nie ruszam się w góry bez aparatu. Swoje prace publikuję na profilach społecznościowych, motywu-jąc ludzi do oderwania się od telewizorów i ruszenia w teren. Staram się zarażać innych moją pasją, by mogli przeżywać to co ja.

​

Nie pochwalę się żadnymi wyjątkowymi górskimi zdobyczami. Nie zależy mi na kolekcjonowaniu szczytów. Nigdy nie potrafię powiedzieć na ilu metrach nad poziomem morza byłam, czy też jestem. Nie jest to dla mnie istotne. Liczą się przeżycia, przygody, widoki i klimat, który towa-rzyszy moim wyprawom. Przez ostatnie 4 lata poznałam większość Beskidzkich, Bieszczadzkich i Tatrzańskich szlaków. Zwiedziłam Sudety, Saską i Czeską Szwajcarie, Alpy Sztubajskie poznałam większość gór Słowacji. W 2016 roku pieszo przemierzyłam około 1300 km górskich szlaków.

​

A jako, że apetyt rośnie w miarę jedzenia, po drodze pojawiła się również miłość do wspinaczki. Początkowo bardzo nieśmiało w formie prze-mierzania żelaznych dróg w Alpach, jednakże same Via ferraty nie wystarczyły. W maju 2019 roku odbyłam kurs skałkowy, a w 2022 roku kurs Taternicki. Otwarłam sobie w ten sposób drogę do legalnego i przede wszystkim bezpiecznego i odpowiedzialnego odkrywania Tatr poza szlakowo.

​

NAJWAŻNIEJSZE OSIĄGNIĘCIA:

​

Moim najważniejszym osiągnięciem jest odnalezienie swoich pasji oraz dążenie do ich ciągłego rozwoju!

Mam na koncie wiele szczytów Tatrzańskich (większość dostępnych szlakowo i kilka poza szlakowych), bardzo dużo szczytów Beskidzkich, Karkonoskich i Bieszczadzkich. W 2019 roku przeszłam z plecakiem całe pasmo Tatr Niżnych. W 2020 roku przemierzałam samotnie główne grań Tatry, a  w 2021 przeszłam pieszo cały Spisz i Magurę Spiską. Wszystkie te doświadczenia są dla mnie ważne, gdyż składają się na spory bagaż wiedzy, którą będę wykorzystywać w przyszłości.

 

Celów i marzeń mam sporo. Jednym z nich jest stanięcie na czubku Matterhorna, innym zdobycie dachu Europy, jeszcze innym himalajski trekking do bazy pod Annapurna, a są także takie, jak zdobycie najwyższego szczytu Niemiec granią Jubilatki, czy wdrapanie się na Gross-glocknera.

 

Wszystko to przede mną!